Er is gedurende ruim 200 jaar ervaring met de homeopathie gewerkt aan de verfijning en afstemming van deze geneeswijze. 

Klassieke homeopathie werkt volgens het grote principe van genezing:

"Het gelijke wordt met het gelijkende genezen".

Deze Similia-wet houdt in: "Het medicijn, dat in een gezond mens een bepaald klachtenpatroon kan veroorzaken, kan in een zieke juist dát klachtenpatroon genezen".

Ontstaan

Eind 18e, begin 19e eeuw waren er kritische geluiden te horen over het medisch handelen van die tijd. Een van de grootste critici was de Duitse arts en chemicus, Samuel Hahnemann (1755 - 1843). Hij ontdekte dat een stof (mineraal, plant of dierlijk product) na inname bepaalde (vergiftigings)verschijnselen teweeg kan brengen. Als een zieke mens kenmerken vertoond die lijken op diezelfde verschijnselen, kan toediening van deze stof juist genezing geven. Deze stof werkt dan als prikkel voor een verstoorde vitaliteit van de mens:

'Similia Similibus Curentur': Het gelijke(nde) kan het gelijksoortige genezen.

Ontwikkeling

Hahnemann was in zijn tijd een bekend arts die een vooraanstaande plaats innam in de Duitse medische wereld. Hij kreeg ondermeer opdracht om de Duitse farmacopee te herzien; een handboek voor apothekers, waarin precies staat beschreven hoe medicijnen moeten worden bereid. Hij stuitte op een verklaring van de werking van kinabast bij malaria. Hahnemann vond de verklaring onbevredigend en ging zelf op zoek naar een betere verklaring.

Hij besloot de werking van de kinabast op zichzelf uit te testen door de stof in te nemen. Hij deed hierbij een opmerkelijke ontdekking: nadat hij een middel tegen malaria had ingenomen zonder malaria te hebben, kreeg hij enkele uren later toch malariasymptomen.

De vraag die Hahnemann zich hierna stelde, was of dit een toevallige eenmalige gebeurtenis was of dat gelijksoortige reacties ook bij andere stoffen zouden optreden. Om op deze vraag een antwoord te vinden, begon Hahnemann allerlei stoffen op zichzelf uit te proberen. Later werd  hierbij een groot aantal gezonde testpersonen ingeschakeld.

Telkens wanneer iemand een stof had ingenomen, werd nauwkeurig genoteerd van welke verschijnselen de proefpersoon last kreeg. Daarbij werd niet alleen op de lichamelijke verschijnselen gelet, maar ook op veranderingen op emotioneel en mentaal gebied. Na een aantal jaren beschikten Hahnemann en zijn medewerkers over de resultaten van vele tientallen geneesmiddelproeven. Zo werd van een groot aantal stoffen de nauwkeurige uitwerking op gezonde mensen bekend en uiteindelijk weergegeven in materia medica's.